Osp cz.1 – Babna – Za Oslovo Senco, Daleč Stran Je Sodni Dan, Veper Lady oraz kilka łatwiejszych propozycji

Zanim się namieszało porządnie na świecie, tradycyjnie rozpoczynaliśmy sezon w Ospie – przewspaniałym rejonie przewieszeń o bogatej rzeźbie. Na szczęście w tym roku udało się wrócić do tego pożytecznego obyczaju ;) Sam Osp to słoweńska wioska ulokowano blisko portowych miast – Triestru (Włochy) oraz Kopru (Słowenia). Poza Koprem, w okolicy jest więcej pięknych i niesamowitych miejscowości – warte uwagi są przede wszystkim Piran oraz Izola. Nad Morze Adriatyckie najbliżej z Ospu jest na włoskie wybrzeże (niecałe 10km), ale żeby skorzystać z uroków (niestety niezbyt wysokich lotów) okolicznych plaż, lepiej wybrać się do Ankaran albo odległego (o niecałe 30km) Portorož, gdzie zamiast przedzierać się przez przybrzeżne glony i mało sympatyczne zazwyczaj dno, można wskoczyć do wody z eleganckiego pomostu :) Ogólnie jest też niedaleko do Chorwackiej granicy. W Ospie mamy do dyspozycji kilka niesamowitych sektorów, w tym przede wszystkim Banje i Babną, ale też Pajkovą Strechę i Big Wall. Zaraz za wioską jest jeszcze znana wszem i wobec Mišja Peč – niesamowita, amfiteatryczna, przewieszona połać skały, z wieloma (niekoniecznie tylko trudnymi) propozycjami. Jedną z jej licznych zalet jest to, że można wspinać się w deszczu (i to w sumie nawet w hardkorowym ;) ). Mieszkańcy Ospu nie tolerują spania na dziko (zazwyczaj nie było problemu z tym w sąsiednim rejonie Črni Kal). Parking pod Misją jest płatny a z ewentualnego, bezpłatnego (wg. niektórych kontrowersyjnego) parkingu jeszcze dalej za wioską jest dość sporo butowania, zwłaszcza na Babną. Jeżeli korzystamy z noclegu poza Ospem, w takim przypadku może być najlepiej skorzystać z jakiejkolwiek usługi gastronomicznej na kempingu, w zamian za możliwość parkowania na jego dość rozłożystym stworzonym w tym celu placu „przed bramą”.  Właściciel nie jest skory do umożliwienia parkowania po prostu za opłatą, a też odmawia komunikowania się w jeżyku angielskim. Bardzo popularny jest odległy o ponad 10 km Xaxid Hostel prowadzony przez przesympatyczne małżeństwo, ale do wyboru jest także kilka innych, mniej odległych miejscówek. W samym Ospie poza kempingiem i nieoficjalnym, niekoniecznie lubianym przez wszystkich spotem u jednego ze znanych słoweńskich alpinistów, ciężko znaleźć cokolwiek w rozsądnych pieniądzach… W pierwszej części relacji z jednego z naszych wyjazdów do Ospu, przybliżę po krótce sektor Babna i kilka jej wartych polecenia propozycji :)

 

 

Nad kościołem w Ospie, rozpościerają się majestatyczne skały na dwóch poziomach – niższe, Banje, inaczej skały nad wsią i wyższe – czyli właśnie Babna. W skrajnych obszarach sektora mamy do dyspozycji kilkanaście łatwych (do 5c), ale wcale niebrzydkich (jak to często niestety bywa) propozycji. Środkowa część, to głównie średniotrudne linie (powiedzmy do 7a+), poprzeplatane gdzie nie gdzie trudniejszymi (7b-8b)

 

 

Ostrzeżenie:

Wspinaczka i inne pokrewne dyscypliny, należą do sportów z natury niebezpiecznych. Polska Szkoła Alpinizmu (Niepubliczna Placówka Kształcenia Ustawicznego), nie bierze odpowiedzialności za samodzielne stosowanie zawartych treści, ani też za potencjalne błędne zrozumienie części lub całości tekstu, niezgodne z intencją autora.

Osoby preferujące styl OS, nie powinny przyglądać się zbyt dokładnie zdjęciom a tym bardziej czytać ich opisów!

Zdjęcia: OffaMedia.com oraz Marek Konieczny

 

Za Oslovo Senco

W prawej części Babnej, mamy do dyspozycji stosunkowo dużo łatwiejszych propozycji, kilka wielowyciągów, ale też kilka dróg za 7a+ i więcej. Za Oslovo Senco (za 7a+), to stosunkowo łatwe dojście do restowej półki i bardzo ciągowa, jednostajnie przewieszona druga część, gdzie dalekie ruchy i brak dobrego restu, zauważalnie zmniejszają rezerwy mocy;)

 

 

Wiele ruchów wymaga poprawek na pełną rozpiętość ramion, co lekko napina całe ciało i przy takim upale niszczy skutecznie ;)

 

 

Po lewej nieco ładniejsza i przyjemniejsza Sužnji Vertikale również za 7a+, po prawej specyficzna, techniczna i odstająca charakterem (przez brak ciągu) od tutejszych polecanych linii, Il Castigo za 6b+. Wracając do zdjęciowej relacji z Za Oslovo Senco – trudności narastają wraz ze wzrostem wysokości. Ruchy na górze są najbardziej wymagające, w czym napoczęcie środkową, ciągową częścią, wcale nie pomaga… 4/5 gwiazdek w topo powoduje, że nie każdemu przypadnie do gustu – w przeciwieństwie do licznych 5cio gwiazdkowych propozycji :)

 

 

Daleč Stran Je Sodni Dan

Jeżeli mowa o 5cio gwiazdkowych propozycjach, w lewej części Babnej również ich nie brakuje Na zdjęciu Mariusz na Daleč Stran Je Sodni Dan – mocnym, pięknym, ponad 30to metrowym 7b.

 

 

Na lewo równie długi, hardy jak na swoją wycenę i piękny klasyk – Kameleon za 6c+, a na zdjęciu Mateusz w połowie Daleč Stran Je Sodni Dan. Dół jest łatwy ale miejscami bardzo szorstki. Potem ciąg bardzo przyjemnych miejscami łatwych, miejscami średniotrudnych ruchów, aż dochodzi się do wyraźnego restu i najtrudniejszej sekwencji…

 

 

Po serii ruchów po odciągach i podchwytach, chwyty na chwile robią się lepsze, ale niestety poziom nabicia bezlitośnie narasta. Mimo narzucających się ewidentnie, słabszych chwytów z lewej strony, żeby nie było trudniej niż 7b, trzeba się przygotować na dalsze ruchy na słabszych stopniach w stronę skośnej krawędzi półki widocznej z prawej. Potem chwila restu i lekko równoważne, wymagające wspinanie za ok. 6b. Piękna linia!

 

 

Maeva, Čebelica Maja oraz A Tout Coeur

Wracając w prawą część sektora, czas na najłatwiejsze propozycje, kończące się pod przewisem tworzącym płytką grotę. Mieszko na jednej z dwóch, sąsiadujących ze sobą, nisko wycenionych linii o bardzo bogatej szacie naciekowej – Maeva za 4b.

 

 

Po niełatwym starcie, ściana się wyraźnie kładzie i doprowadza do ciągu nacieków.

 

 

Jacek na sąsiedniej 4a – Čebelica Maja, czyli Pszczółka Maja

 

 

Po połogim odcinku czeka zacięcie…

 

 

…a potem tufy :)

 

 

3 linie na prawo od Za Oslovo Senco, Marek na 5cio gwiazdkowym klasyku – A Tout Coeur. Rozgrzewkowy połóg doprowadza do dobrego restu i ciągowej, bardzo przyjemnie sprężającej drugiej części po klamkach i klameczkach.

 

 

Przygodę z A Tout Coeur można skończyć przy pierwszym łańcuchu albo kontynuować kolejnymi wyciągami – za 6a i 7a.

 

 

Veper Lady, Rutka oraz Bohomurček

Największe nagromadzenie trudniejszych propozycji Babnej, to obszar na prawo od Daleč Stran Je Sodni Dan.Robert na najtrudniejszej drodze sektora – bardzo wymagającej Veper Lady.

 

 

Wiele ruchów po podchwytach, dwa mocne cruxy + końcówka za ok. 7c+. 4 gwiazdki w przewodniku i sugestia, żeby przygotować się na dynamiczne ruchy

 

 

Na lewo od Daleč Stran Je Sodni Dan i Kameleona, mamy znowu do dyspozycji sporo łatwiejszych dróg. Mieszko na kolejnej niby łatwej, ale bardzo ciekawej linii – Rutce za mocne 5a. 30 emocjonujących metrów, głównie w dużym kominie.

 

 

W pewnym momencie robi się bardzo powietrznie, a przy końcu drogi formacje są iście jaskiniowe.

 

 

Marek na krótkiej, technicznej i siłowej 6b – Bohomurčku.

 

 

Agnieszka na początku cruxa Bohomurčka – serii podchwytów, przedzielonych krawądkami i odważną pracą nóg.

 

 

Niby trudno jest tylko przez chwilę, ale konieczność zrobienia wpinki w środku cruxa i naprawdę mocne jak na 6b ruchy, zaskoczyły już niejednego wspinacza

 

 

Nad cruxem Bohomurčka można chwilę odetchnąć i dokończyć techniczne wyzwanie, z tym że w górnej części jest już zdecydowanie mniej siłowo.

 

 

Więcej fotorelacji ze słoweńskich wyjazdów wspinaczkowych:

Osp cz.2 – Pajkova Streha – Žaga, Vitez iz Poljan oraz dwie łatwiejsze drogi

Słowenia marzec ’24 cz.2: Mau Ce Mem Kresnu (Črni Kal) oraz Tortuga (Mišja Peč)

Słowenia marzec ’24 cz.1: Na Strehi Sveta (Črni Kal) oraz Nido (Mišja Peč)

Beastiequeen w chorwackim Kompanju i całkowicie inny niż mówią, słoweński Črni Kal

a także na naszym profilu na fb:

Babna i Misja Peč – Desna Bunkica, 9a, Ljubezen na Prvi Pogled i wiele innych

Babna i Banje – Epena, Poljanski Biser i wiele innych

Misja Peč – Figa i Runo

Babna i Misja Peč – Sužnji Vertikale, Ptičja Perspektiva, Rodeo oraz Kindergarten

 

 

zdjęcia: OffaMedia.com

oraz Marek Konieczny

 

Mateusz Gutek

dyrektor Polskiej Szkoły Alpinizmu